www.dj.pun.pl

Ambient

           Istnieją definicje ambientu, zaczynające się od słów "rytmiczna, transowa muzyka z kosmicznymi melodiami". Inne zaś opisują ambient jako muzykę "pozbawioną rytmu i wyraźnej melodii". Jedni mówią o "muzyce, w której nic się nie dzieje", podczas gdy inni opisują ambient jako "poszukiwanie najpiękniejszego dźwięku zaraz po ciszy". Skąd biorą się te sprzeczności? Jak opisać styl, którego instrumentarium stanowią dowolne obiekty emitujące dźwięki, a "typowe" tempo oscyluje w granicach 0 - 170 bmp? - AMBIENT. Definicji tego gatunku jest tyle, ile jego - bardzo różniących się między sobą - odmian. Ogólnie, ambient to styl, który małą uwagę przywiązuje do melodii, harmonii, nut, akordów i rytmu, koncentrując się na brzmieniach i tworzeniu nastroju, dźwiękowych obrazów, muzycznych przestrzeni. Ważną cechą ambientu jest też fakt, że artysta często manipuluje "zastanymi dźwiękami", zamiast kreować coś samodzielnie. Mogą być to dźwięki pochodzące z otoczenia (ambient, czyli "to, co otacza"), albo też istniejąca już muzyka. W związku z powyższymi cechami, jest oczywiste, że ambient rozwinął się w dużej mierze dzięki powstaniu samplerów. Pochodne ambientu to między innymi: Ambient Dub, Ambient House (Electronic Listening Music [ELM]), Ambient industrial, Ambient Techno.
Za ojca ambientu uznaje się Brian'a Eno (pełne imię i nazwisko: Brian Peter George St. John Le Baptiste De La Salle Eno). Na przełomie lat 70. i 80. zdefiniował ten styl, dał mu nazwę i podstawy teoretyczne. Wypuścił szereg doskonałych, klasycznych albumów. Współpracował z dziesiątkami artystów i założył kilka wytwórni płytowych. Ambient nazwał "muzyką, która opisuje doświadczenia przestrzeni otaczającej słuchacza". Napisał kilka książek zawierających notatki, szkice i wykłady poświęcone muzyce. Złośliwi twierdzą nawet, że bardziej jest znany z muzyki o której pisał, niż tej, którą faktycznie tworzył. Przykłady: Aphex Twin, Orbital, The Orb, Tangerine Dream.
Illambient - ( ill + ambient = chory ambient ).
Intelligent Techno - Alternatywne określenie dla ambient techno, mające swoje źródło w serii kompilacji wydanych przez Warp Records - "Artificial Intelligence".
Jumbient - tym mianem zdefiniowano (po pierwszy w Japonii) skrzyżowanie ambientu i jungle. Prawa półkula mózgu. Zdominowana przez podświadomość, natomiast lewa odpowiada za świadomy odbiór docierających bodźców. W ciągu poprzednich stuleci muzyka była tworem (językiem) symbolicznym. Lewa półkula odbiera więc muzykę i "przetwarza" symbole (nuty) na postać zrozumiałą przez prawą półkulę. Ambient zrywając z rządzącymi muzyką regułami, strukturami i uproszczeniami, posługując się dźwiękami, a nie "nutami" powiązanymi w struktury, ma trafiać bezpośrednio do podświadomości słuchacza. W ten sposób cichy (przeważnie), spokojny i bynajmniej nie wywrotowy styl stał się częścią jednej z największych rewolucji w muzyce.

Big beat

           Nazywany żartobliwie hip-hop'em dla studentów. Inna nazwa to "funky breakbeat". Narodził się w małym londyńskim klubie "The Albany" w sierpniu 1994 roku. Wtedy to zaczęto organizować tam imprezy pod nazwą "Sunday Social". Zaczęto puszczać rozmaitą muzykę, czyli wszystko to co kręciło zgromadzonych. Mixowanie zeszło na drugi plan. Tańczących zabawiali Tom i Ed (z Chemical Brothers - uważani za twórców big-beat'owego brzmienia; wtedy było to jeszcze Dust Brothers), Norman Cook (Freak-Power, Pizzaman, The Mighty Dub Katz, Fatboy Slim - to wszystko to jego pseudonimy), Jon Carter. Z czasem impreza "Sunday Social" stała się coraz bardziej rozpowszechniona, zyskała rozgłos i uznanie. Wszyscy, którzy sięgneli po Big Beat twierdzili, że znudziła im się już muzyka puszczana non-stop w klubach. Mieli dość house'u ("house po prostu nudził mnie do łez" - stwierdził Cook). Nowa muzyka, którą zaczęto tworzyć przyciągała nie tylko zwolenników muzyki tanecznej, ale także muzyki rock'owej. Big Beat opierał się na szybkim rytmie, mocnej ścieżce basu z odrobiną kwaśnego brzmienia Rolanda TB-303 urozmaiconymi czysto rockowymi instrumentami. Przykłady: Fatboy Slim, Chemical Brothers.

Breakbeat

           Pod koniec lat 70. DJ Frankie Bones z USA zaczął eksperymentować przy miksowaniu muzyki na żywo, odtwarzając jednocześnie dwie płyty w różnym tempie. Powstała specyficzna, "połamana" rytmika. Styl ten bardzo spodobał się niektórym twórcom muzyki tanecznej. Zaczęto tworzyć utwory od początku oparte na takiej właśnie, nieregularnej rytmice. W ten sposób powstał breakbeat. Często w kawałkach breakbeatowych znajdziemy akcenty jazzowe lub funk'owe, pianina, organy, scratch'e, wycinki z muzyki filmowej, fragmenty starych nagrań i inne ciekawostki. Wszystko to oprawionę połamanym rytmem tworzy całkiem przyzwoitą całość. Przykłady: Laidback, LHB, Rasmus, Westway itp.

Detroit

           Jak sama nazwa wskazuje powstał w pewnym Amerykańskim miasteczku pod tytułem Detroit. Najbardziej chyba rzucająca w oczy cecha tego gatunku jest podkreślenie beatu; i tak na prawdę to ten gatunek chyba tylko na tym się opiera. Muzyki mamy tu wyjątkowo mało jeśli w ogóle jest jakaś(chyba zawsze jest jakaś). Ogólnie rzecz biorąc detroit to twarda, ciężka i pokręcona muza. Detroit techno nawiązuje bardzo silnie do techno końca lat 80. i wykonawców takich, jak Derrick May, Juan Atkins, Carl Craig, czy Underground Resistance.


Drum`n`bass

           Jeden z bardziej ekstremalnych stylów muzyki tanecznej. Opiera się głównie na połamanym rytmie (ang. "break-beat"; rytm synkopowany tzn. akcentowany pomiędzy miarami), samplach i na niskotonowym, poddźwiękowym basie(nie tyle słyszalnym, co odczuwanym przez ciało - tzw. infra sound). Powstał w 1993 roku i oficjalnie uważa się, że jest to jedyny styl całkowicie wyprodukowany i wypromowany przez Brytyjczyków. Z czasem stał się popularny i dotarł także za ocean. Pierwsi twórcy drum'n'bass to muzycy czarnoskórzy obracając y się w klimatach break-beat'u, hip-hop'u czy reggae. W przeciwieństwie do techno, drum'n'bass nie opiera się na jakiejkolwiek pętli, brak tam tez wyraźnego motywu przewodniego, ot takie sobie połamane rytmy z ciężkim basem w środku. Czasami drum'n'bass zbliżony jest do ambientu - bardziej spokojny i atmosferyczny, czasami jest bliższy big-beat'owi, lecz nigdy nie traci charakterystycznego break'u w ścieżce perkusji. Wiadomo w muzyce dozwolone są wszelkie eksperymenty i w taki sposób rodzą się czasem "mieszanki wybuchowe". Ten gatunek do takich mieszanek napewno należy. Drum'n'Bass to też styl bardzo blisko związany z jungle, niektórzy nawet stosują te dwie nazwy wymiennie. Głównymi postaciami sceny drum'n'bassowej są: DJ TeeBee, Goldie, Roni Size, Dj Suv, Dj Krust, Dj Hype, LTJ Bukem, E-Z Rollers, Kemistry & Storm(r.i.p), Jonny L, Adam F, Doc Scott, Ed Rush, Optical, Fabio, Ray Keith, Boymerang, Grooverider, Photek czy Dj Rap.

Dub

           Łagodna melodia, dość szybki rytm i elektroniczny beat. Jest to także określenie na tworzenie nowego utworu z już istniejącego. W dub'ie nie ważne są formy. Motywy czerpie się z różnych gatunków. Dźwięki układa się w różnych kolejnościach. Nie ważne są reguły, ważne jest tworzenie, komponowanie.

Elektro

           Jeden z młodszych odłamów muzyki technicznej. Wytworzył się na początku lat 80-tych. Powstał na podstawie prostego komputerowego rytmu i krótkich recytowanych tekstów w stylu Kraftwerk - instrumenty oraz brzmienia perkusyjne w tym stylu zaczerpnięte są właśnie z wczesnej twórczości tego zespołu (ostatnie nagrania Kraftwerku zaliczane są także do nurtu elektro). Mieszanka GROOVE i muzyki elektronicznej(Europa) praktykowana w latach 80-tych. Dała początek HOUSE'owi i HIP HOP'owi E.B.M - Electronic Body Music - fuzja muzyki instrumentalnej i rytmów elektronicznych; była jedną z przyczyn powstania techno na czele: Front242.

Gabba

           Może być też GABBER (HardCore holenderski), styl najbardziej popularny w Holandii, Niemczech a u nas w Polsce jego kolebką są Kielce. Cechą charakterystyczną jest bardzo szybki (niekiedy obłędnie - powyżej 200 bpm.), ostry beat i elementy break-beatu, industrialu, noiz. Jest to po prostu styl bardzo szybki, energiczny, bezwzględny, mocny i brutalny - coś tylko dla maniaków gatunku. Tylko niewielu jest w stanie wytrzymać choćby kilka a co dopiero kilkanaście minut w tempie ponad 200bpm (czyli około 3 uderzeń na sekundę) przy takim tempie po około 10 minutach ścina się białko w mózgu..... I pomyśleć, że ten styl jest całkiem popularny w niektórych kręgach.

Garage

           Wyodrębnił się z house'u, jest mieszanką muzyki house, soul'u i jungle. Wszystko rozpoczęło się u klubach w południowej Anglii, gdzie DJ'e zaczęli grać house'owe kawałki wzbogacone o soul'owy vocal. Prędkość gramofonów przestawiono wówczas na + 8 . Tymczasem za oceanem pewien dość pomysłowy producent - Armand Van Helden spróbował wymieszać jungle'owy bas z house'owym beat'em, potem dorzucić trochę wokali no i oczywiście przyspieszyć tempo. Tak powstał nowy gatunek muzyki najczęściej zaliczany do podgatunków muzyki house. Prawdopodobnie pierwszym nagraniem garage'owym była płyta Todd'a Terry'ego "Touch Me Baby". Charakterystyczne dla tego gatunku są: dynamiczny(bardziej niż house) rytm, buczący, niski i przeciągliwy bas(charakterystyczna głęboka reggae'owa linia basu), wplecione w całość wokale oraz break-beat, czyli połamany rytm. Ogólnie speed garage łączy w sobie elementy jazz'u, latin , jungle, reggae, rap(break-beat) a nawet techno. Niewątpliwie do sukcesu tego gatunku przyczyniły się pirackie rozgłośnie radiowe takie jak: Deja Vu, Freak FM, Girls FM, Magic FM, Kiss FM, które podczas audycji lansowały nową muzykę. Ten rodzaj muzyki wybierają najczęściej ludzie znudzeni komercyjnym soul'em i rythm'n'blusem - w końcu znaleźli to, czego szukali. Zwykle jest to starsza publiczność - ludzie dobrze ubrani, jeżdżący dobrymi samochodami. A najciekawsze jest to, że do większości londyńskich speed garage'owych klubów nie wejdziecie w dżinsach i butach sportowych. Obowiązuje tam zasada: No Seans, No Trainers, No Basebll Caps... . Często speed garage nazywany jest drum'n'bass'em dla dziewczyn. Inna teoria mówi ,że garage to tylko głęboki house bogato zdobiony wokalami (najczęściej czarnych artystów). Czołowi artyści sceny garage'owej to: Dreem Teem, Tuff Jam, Armand van Helden, R.I.P, i wielu innych.

Hardcore

           Maksymalnie wyostrzona odmiana brytyjskiego techno. Zapoczątkowany na przełomie lat 80-tych i 90-tych (za rok narodzin uważa się rok 1991, kiedy to powstał kawałek 4 HERO "Mr. Kirk's Nightmare", inni za rok narodzin uznają rok 1987/88). Pierwsze utwory hardcore'owe pochodzą od house'u - tempo 125 bpm zwiększono do 135-140 bpm. Charakterystyczne dla hardcore'u jest przyspieszanie i rozciąganie dźwięków, wsteczne odtwarzanie i miksowanie dźwięków z samplowanymi bitami, koncentracja na sekwencjach bitowych i basowych. Za przykład może posłużyć pierwszy album The Prodigy "Experience"(typowo hardcore'owy) HAPPY HARDCORE. Tempo zwiększone do 150-155 bpm. W porównaniu do hardcore'u wyciszone bity i basy oraz skupienie się na akompaniamencie i wokalu. "Happy hardcore to przewaga pianin, bity odłożone na bok, a do tego śpiewające babki zsamplowane z popowych kawałków". TERROR CORE Najcięższa odmiana hard core'u. Jeśli nie wiecie co to jest "muzyczny terror" to spróbujcie posłuchać na przykład składanki "Terror Done". Niektórzy twierdzą, że wszystko to co ma ponad 200bpm to sieczka i nic więcej - a jednak na świecie jest wielu zwolenników właśnie najostrzejszej odmiany hard.

House

           Powstał około roku 1985/6 w Chicago. Wytworzył się z takich gatunków jak: groove, disco, electro, funku i innych. Kojarzony był z imprezami w starych, opuszczonych, zdewastowanych halach i magazynach - stąd nazwa "house" (od warehouse - ang. magazyn, hala), poza tym w Chicago Franikie Knuckles(ojciec house'u) założył klub pod nazwą Warehouse. House to chyba jeden z najbardziej tanecznych, wokalnych i fundujących gatunków muzyki określanej jako techno. Jego historia zaczyna się w klubach dla czarnoskórych gejów, którzy ze względu na kolor skóry i preferencje seksualne musieli "zejść do podziemia" by tam organizować imprezy. Po klęsce muzyki disco zaczęto rozglądać się za innymi rodzajami muzyki. Era disco dobiegła końca a tymczasem na parkietach klubów czekały setki klubowiczów spragnionych dobrej zabawy. Wtedy właśnie pojawił się Frankie Knuckles. Zaczynał w klubie The Gallery, gdzie razem z przyjacielem Larrym Levanem odpowiedzialny był za podtrzymywanie dobrej atmosfery i miedzy innymi za przygotowywanie ponczu, do którego dodawali LSD. Frankie zaczynał od przerabiania starych nagrań. Uzbrojony w żyletkę i magnetofon szpulowy przerabiał stare kawałki, wycinał części zbędne, wydłużał partie taneczne. Z czasem sięgnął po syntezator i TR-909 Rolanda. Prymitywna technika okazała się niezwykle skuteczna i przyniosła sławę Frankiemu nie tylko w Chicago, ale w całych Stanach. Jak się później okazało - TR-909 stał się symbolem muzyki house i jej nieodłącznym elementem. Tak zostało zdefiniowane brzmienie house'u. W tamtych czasach nie było to nic innego jak tylko disco wzbogacone o mocniejszy rytm, w bardziej tanecznym wydaniu. Dziś house to mocny kick, dobry bas, wpadająca w ucho melodia, jakiś tekst , elementy disco i funk'u. Muzycy obywają się już bez trupy instrumentalistów, czasami całej orkiestry - tak niezbędnych przy nagraniach funk'owych i disco. Dziś wystarczy trochę sprzętu, stare płyty do zmiksowania. Obecnie centrum muzyki house w Europie jest chyba Francja. Głównymi przedstawicielami house'u są: Daft Punk, Bob Sinclair, Dimitri from Paris, Cassius, Dj Sneak, Da Mob i wielu innych.

Odmiany:
Deep house - znany również jako "deep disco". Tym mianem określano podziemną odmianę disco , wykonywaną głównie przez czarnych artystów , w celu odróżnienia jej od popisów Johna Travolty i Bee Gees. Przykłady: "Let No Man Put asunder" - First Choice , czy "Touch and Go" - Ecstasy Passion & Pain. Jako "deep house" określa się równiez house z lat 90. , który różni się od swojego poprzednika przede wszystkim twardszym , nowocześniejszym rytmem . Przykłady: "Deeper Love (Missing You)- Ultra Nate , czy "Luv Dancin" - Underground solution.
Garage - nowojorska konkurencja dla house'u z Chicago. Mniej skoczna , nastrojowa odmiana tego gatunku. Charakterystyczne dla tego gatunku są: dynamiczny(bardziej niż house) rytm, niski i przeciągliwy bas(charakterystyczna głęboka reggae'owa linia basu), wplecione w calosc vocale oraz break-beat, czyli połamany rytm. Ogólnie speed garage łączy w sobie elementy jazz'u, latin , jungle, reggae, rap(break-beat) a nawet techno. Nazwa nie pochodzi bynajmiej od miejsca powstawania nagrań , ale podobnie jak w przypadku house'u od klubu - nowojorskiego "Paradise Garage". Przykłady: "Ma Foom Bey" - Cultural Vibe , "Without You" - Supertronics , czy "Moving too fast" Artfull Dodger.
Underground house - to pojęcie jest dość niejednoznaczne . Wrzuca się tu wszystko , od deep house'u , po jazzy house. "Underground" ma chyba oznaczać bardziej niekonwencjonalne podejście do sprawy . przykłady "Feel The Melody" - Underground Crew , "The Warning: - Logic ,"Altered States" - Ron Trent.
Progressive house - progresywność oznacza w tym przypadku mieszanie się z techno i trence'em. Szybciej i "bez obciachu" , to taki house'owy cross - over. Przykłady: "Intoxication" - React 2 Rhythm , "Schtoom" - Havana , "Herbal Line" - B-Line.
Hip house - nazwa mówi sama za siebie- skrzyżowanie hip hopu z house'em . podobnie jak klasyczny house , ten gatunek także pochodzi z Chicago. Przykłady: "Yo Yo Git Funky" - Fast Eddie , "Let's Get Jazzy" - KC Flightt , "Turn Up The Bass" - Kool rock Stead.

House

Acid house - Druga generacja House music pochodzi z Chicago. U jej podstaw leżą eksperymenty z bardziej psychodelicznymi dzwiękami generowanymi dzięki syntezatorom. Najważniejszymi jednak różnicami jest psychodeliczny i trippy dźwięk oraz brak wokali. Dzwięki z muzyce są (kwaśne). Wykorzystanie TB-303 Rolanda doprowadziło do powstania tej hipnotycznej i twardszej odmiany house'u . Acid przyczynił się do póżniejszego powstania rave i techno. Przykłady: "Phuture Trax"- Phuture , "I've Lost control"- Adonis , "Acid Thunder"- Fast Eddie. Jeśli Acid house-trance was interesuje to polecam Techno Party numer 17 wraz z płytką zmixowaną przez Petera Modela.
Ambient house - to połączenie brzmień typowych dla new age z house'owym beatem. Wynalazek głównie brytyjski . Przykłady: "Coma II"- S'Express , "Sadeness Part 1"- Enigma.
Italo house - spaghetti western house'u - chwitliwe melodie i umiejetna produkcja rodem z Włoch . "Livin the Nightlife"- Kipper , "House Of Calypso"- Key Tronics Ensemble.
Pop house - komercyjna odmiana house'u , będąca połączeniem elementów typowych dla undergroundowego stylu z normalnym popem. Przykłady: "Vogue"- Madonna , "Love Will Save The Day"- Whitney Houston , "Show Me Love"- Robin S.
Classic House/Chicago House - To muzyka prosta i nieskoplikowana. Takt rozłożony na cztery przy niezbyt szybkim tempie 120 bitów na minute jest to szybkość zbliżona do rytmu serca tancerza. Na 2 i 4 słychać snare drum lub klaśnięcie, pomiedzy uderzeniami basu 1,2,3,4 słychać hi hat. Kawałek kończy się swingującymi dzwiękami lub prostą molodią. Korzeniami house jest disco (Frankie Knuckles - Ten City)
Vocal House - Italio House/Diva House- Także pochodzi z disco. To pierwsza muzyka taneczna oparta wyłącznie na elektronicznych dzwiękach. Płynnie przechodzi w club house.
Club House - Hanbag House- W 1990 roku house podbija europejskie kluby. Najbardziej popularną odmianą jest muzyka nazywana club. Niektóre style nazywane są handbag, od dziewczyn tańczących w klubach dookoła własnych torebek. Bardziej relaksacyjną wersją tego nurtu jest Mellow.
Anthem House - Stadium House- Perkusja i chorały grane na stadionie wypełnionym ludzmi powoduje, że tancerze podnoszą ręce do góry.
Epic House - Bardziej eteryczny i przestrzenny niż progresive House. Romantyczne akordy pianina i przyjemne kobiece wokale.
Tribal House - Bongosy dodane do house (H-fundation, Plastic Avangers/Terrantella).
Funky House - Rozwinął się w połowie lat 60., to muzyka taneczna, w której główny nacisk położony jest na bass i perkusję. (Jemes Brown, Sly Stone, George Clinton).
P-Funk - Styl stworzony przez Georger'a Clintona - bardziej progresywny, frikowe gitary. (Parliament/Funkadelic).
Rare Groove - O kilka kroków dalej poszedł jazzdance, który zaczerpną z Funku i breakbeatu. W czasach triumfu Acid hausu nurt ten zwany był acid jazzem. W 1986 roku Eric B&Rakim zaczerpneli z groove (i Know You Got the Soul Bobby'ego Byrda), i tak powstało hiphopowe brzmienie. Miało ono wpływ na późniejszy (bigbeat) James Brown (Funky people).
Dark House - Klimatyczne, niskie tony, wolny beat.
Franch House/Tekfunk/Filter House - Muzyka taneczna z elementami techno i housu bogata w filtry (Daft Punk, Stardust, Cassius).
Speedgaragge/Uk Garage/Underground Garage - To kombinacja houseowych rytmów z wolną i głęboką linią bassu. Nurt powstał z Garage i houseu z wokalami. Jednak więcej w nim vocoderów. Linia bassu oryginalnie zaczerpnieta z reggeae pochodzi z drum & bassu ( Rosie Gaines than close).
Hard House - Przesterowany bassdrum i właściwie nic więcej (dj Trajic).
Ghetto House - Rytm zapożyczony z tech house'u, a wokal z booty House'u.
Booty House - Mieszanka hard house'u z drapieżnymi wokalami.

Jungle

           Wywodzi się z Angli (Londyn). Korzenie tego gatunku sięgają roku 1989. Gatunek wyewulował w okresie 1990-1992 z breakbeat'u poprzez Hardcore do formy obecnej. W 1995 roku stał się poważnym gatunkiem muzyki elektronicznej, dzięki takim artystom jak 4 Hero, Goldie czy A Guy Called Gerald. Szybkość wacha się w granicach 140-170 BPM. Linia basowa jest - czasami - o połowę wolniejsza od beat'u.Zdecydowanie jedna z młodszych pochodnych techno. Jest to gatunek bardzo mocno zakorzeniony w ragga, powstał z połączenia takich rzeczy jak dub, ragga, breakbeat, hip-hop, techno i house. Z połączenia powstał nowy styl, nazwany jungle. W latach '90-'93 jungle było stylem undergroundowym. Dopiero w 1994 roku stało się naprawdę popularne i zaczęło się rozwijać w przeróżnych kierunkach....

Minimal

           Detroit techno lub jak kto woli minimal to odmiana muzyki klubowej o maksymalnie undergroundowym brzmieniu, techniczne dźwięki (prawie jak z fabryki) połączone wieloma pętlami, wszechobecny ciężki twardy bit wszystko oczywiście na 4/4.Co do źródeł tej muzyki to powstała poprzez fascynację ludzi z Detroit muzyką takich niemieckich zespołów jak Kraftwerk, Tangerine Dream. Tak to właśnie tacy dj'e jak Derrick May, Juan Atkins, Kevin Saunderson(ojcowie muzyki techno, są dla technomaniaka niczym papież dla katolika) natchnieni niemieckim graniem stworzyli, typowy dla przemysłowego miasta jakim jest Detroit, detroit techno, które wróciło do Niemiec już jako minimal i dało podstawy do stworzenia wielu odmian muzyki techno i jednego z największych rynków tej muzyki. Nie chciałbym by zabrzmiało to stronniczo, gdyż sam jestem zwolennikiem takiego grania lecz nie potrafię się oprzeć pokusie by nie użyc stwierdzenia, iż minimal (minimum dźwięków maksimum pętli) jest kwintesencją undergroundowej muzyki techno. Wielu ludzi ta muzyka przerasta i jest dla nich zbyt ciężka lub trudna, lecz jest bardzo wielka grupa kochająca ten styl i zabawe na minimalowych imprezach.Co do dj'ów to oprócz wyżej wspomniąnych polecam niedawno goszczącego w Warszawie Jeffa Millsa(udowodnił w "Instytucie", że jest mistrzem w tym co robi), Carla Coxa, Blake Baxtera, Joe Beltrama, Svena Vaetha, Christiana Vogla, Roberta Hooda, Neil'a Landstruma, Pacou, (zapewniam że jest ich jeszcze sporo ale o nich w innej częsci - patrz dj'e ). Jeżeli mowa o minimalu to i również o Tresorze . Na początku lat 90-tych konkretnie w 1991 roku Dimitri Hegeman założył klub o takiej nazwie (tresor-skarbiec ) i jest tak dosłownie to muzyczna kopalnia diamentów, wytwórnia cechuje się tym, iż wiekszość ich produkcji to poprostu skarby muzyki techno sprzedawane w przeolbrzymich nakładach. Nie dajcie się oszukać żartownisiom mówiącym, że Tresor to granie na cztery wiertarki i bęben, to są slogany, minimal pomimo braku ambientowych czy trance'owych płaszczyzn naprawdę potrafi wynieść na wysokie loty tylko trzeba go rozumieć (to raczej nie jest muzyka dla nowicjusza z dyskoteki). Produkcje Tresora dotarły aż za ocean do ojczyzny minimalu i obecnie są znane na całym świecie. Amerykańscy dj'e współpracują z tą wytwórnią wspólnie z europejskimi przedstawicielami tworzą światową czołówke i klasykę tego stylu.

Trance

           Trance jest jednym z "najmłodszych" stylów muzyki elektronicznej - za datę jego narodzin uznawany jest rok 1994. Podczas gdy muzyka house podąża w tym czasie w kierunku typowo taneczno-komercyjnym, techno zaś ku bardziej "surowym" brzmieniom i rytmice, powstaje muzyka nazywana często "tribalną" - melodyjna, lecz hipnotyczna. Dynamiczna, lecz nie agresywna. Wprowadzająca tańczących w swoisty trans.Gatunek ten zaczyna bardzo szybko zdobywać ogromną popularność i rozwijać się w kilku kierunkach. Jednym z nich jest kierunek typowo komercyjny, taneczny, który rozwija się nieco inaczej w Wielkiej Brytanii i inaczej w Niemczech. Jednocześnie przy postępującej komercjalizacji transu rodzi się bardziej undergroundowy, etniczny nurt - psychedelic trance. Nawiązuje on silnie do nurtu hipisowskiego - w kręgach słuchających psychedelic transu królują lekkie narkotyki psychedeliczne takie, jak THC czy LSD (w przeciwieństwie do działających raczej na poprawę humoru i dodanie sił narkotyków typowych dla kultury techno - MDMA/Extasy i jego pochodnych), wolność, swoboda. "Image" osób słuchających psychedelic transu to najczęściej luźne, kolorowe ubrania z włókien naturalnych oraz dredy (choć niekoniecznie ja nie mam dredów:)